اثربخشی آموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و کنترل خشم در دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر یزد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشیآموزش مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و کنترل خشم در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر یزد می باشد. در این پژوهش از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. برای این منظور از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و تعداد 24 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.افراد گروه آزمایش در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای و هفته ای یکبار تحت آموزش روانشناسی مثبت نگر به روش قرار گرفتند. قبل و بعد از جلسات آموزش هر دو گروه به پرسشنامه های تاب آوری کونور و دیویدسون و ابراز صفت-حالت خشم 2 پاسخ دادند. پس از گذشت 2 ماه از اجرای پس آزمون و به منظور پیگیری و دوام نتایج، آزمودنی ها بار دیگر به پرسشنامه پاسخ دادند.داده ها به وسیله آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی مثبت نگر بر افزایش سطح تاب آوری و کنترل خشم موثر می باشد.با توجه به نتایج به دست آمده می توان این آموزش را در مدارس و دیگر مراکز آموزشی جهت افزایش سطح تاب آوری و کنترل خشم انجام داد.بهتر است این روش در برنامه کار مشاوران مدارس به طور جدی قرار داده شود و همچنین در مقاطع تحصیلی دیگر و درجات سنی متفاوت استفاده و مورد آموزش قرار گیرد تا افراد به هنگام مواجهه با دشواری بتوانند خشمشان را به درستی کنترل و به روشی مثبت عمل کنند.